Mysteriën En Fakkeldragers Van Het Rozenkruis Inleiding Door Jan Schoeber

Mensen, samenlevingen en de omstandigheden op aarde veranderen in hoog tempo. We leven in een tijd van versnellingen en transities. Die bieden grote mogelijkheden voor een toename van het bewustzijnsniveau van de mensheid. Tegelijkertijd zien we ook dat er krachten in het spel zijn die de nieuwe mogelijkheden aangrijpen om de positieve impulsen om te buigen voor egoïstische doeleinden. Hierdoor wordt de waan in stand gehouden of zelfs versterkt, zodat mensen overal hun aandacht aan schenken, behalve aan  het “ene nodige”.  In de meer dan 400 jaar bestaande levende traditie van het Rozenkruis werd en wordt dat “ene nodige” bekend gemaakt, belevendigd en beoefend. Wat heeft het Rozenkruis de mens van de 21ste eeuw nog te bieden? Om die vraag te beantwoorden is het zinvol om eerst terug te kijken op de situatie in de 20ste eeuw. Hoe was de spirituele oriëntatie in de westerse wereld van zo’n honderd jaar geleden?  Een grote meerderheid is dan betrokken bij een kerk. Een klein deel hangt een andere religie dan het christendom aan of is atheïst. En een nog veel kleiner deel maakt deel uit van het zeer diverse esoterische veld. Met name in de esoterisch en occult-georiënteerde bewegingen kijkt men dan vol verlangen uit naar het nieuwe tijdperk, dat niet lang na het jaar 2000 zal beginnen, 2160 jaar zal duren en bekend staat als het  Waterman tijdperk , of de Aquarius era, een periode waarin de mensheid een grote sprong kan maken in haar bewustzijnsontwikkeling. In de eerste decennia van de vorige eeuw zien we in het Westen een explosie van esoterische en occult-humane stromingen en groepen, waaronder allerlei stromingen die de benaming rozenkruis gebruiken. Ook wordt dan het fundament gelegd voor wat later uitgroeit tot de Internationale  School van het Gouden Rozenkruis .  De twee wereldoorlogen zijn uiteraard voor iedereen een dieptepunt, een breuk in het vertrouwen in de goedheid van de mens. Vanaf de jaren zestig ontstaat een cultuur waarin nieuwe generaties het oude en versletene achter zich willen laten om zich te richten op onder andere zelfrealisatie, mystiek, spiritualiteit, holisme, vrede, natuur en milieu. In de jaren tachtig is het geen randverschijnsel meer. Dan is de roep tot vernieuwing op basis van een nieuw bewustzijn onmiskenbaar doorgedrongen in de hele samenleving. Dat komt onder andere tot uiting in het grote succes van het boek  De aquarius samenzwering  –  Persoonlijke en sociale transformatie in de tachtiger jaren’  dat de Amerikaanse schrijfster Marilyn Ferguson in 1980 publiceerde. Kerkelijke organisaties in het Westen gaan deels mee in de vernieuwingsdrang, maar verliezen al decennialang steeds meer leden. Daar staat tegenover dat er een breed aanbod ontstaat dat wordt geschaard onder de noemer ‘New Age’. Maar deze ‘New Age’ houdt de meest uiteenlopende dingen in: goeroes, psychedelica, meditatie, astrologie, pendelen, tarot, I-Tjing, yoga, aura-healing, zen, sjamanisme, channelling, tantra, psychosynthese, mindfulness, exotische geneeswijzen, enzovoort. Tal van oeroude methoden worden daarbij opgepoetst en opnieuw gepresenteerd. Mensen die daarin hun heil zoeken, worden losgemaakt uit de bestaande vertrouwde kaders en verkrijgen een nieuwe oriëntatie, de eerste voorwaarde om tot een nieuwe bewustzijnswerkelijkheid te komen.  Wie tegenwoordig zoekt naar ‘feel good spirituality’ kan naar hartelust shoppen: in de fysieke werkelijkheid en op internet. Er is een bijna onuitputtelijke spirituele grabbelton. Dergelijke cadeautjes kunnen tijdelijk de nieuwsgierigheid bevredigen en bijdragen aan een gevoel van welbevinden, maar uiteindelijk blijven ze oppervlakkig, want ze leiden niet tot een fundamentele verandering van de mens. Het consumentisme op religieus, filosofisch en spiritueel gebied laat een niet te vervullen leegte achter zich. Het dramatische is dat er velen zijn die zo blijven steken in de een of andere illusie, omdat het probleem waar het werkelijk om gaat niet wordt opgelost. Dat probleem is in essentie: het feit dat de mens geleid wordt door een ik-bewustzijn dat niet verbonden is met de Ene Bron.  Mede dankzij een groei van het menselijke bewustzijn en de daaruit doorvloeiende vooruitgang in wetenschap, techniek, geneeskunde, onderwijs, bestuurskunde en management hebben wij het nu materieel vele malen beter dan onze voorouders. In onze samenleving hebben we echter nog steeds te maken met grote problemen.  Waarom is er nog steeds zoveel ellende op onze planeet? Ten eerste leven we in een wereld die wordt gekenmerkt door tijdelijkheid en vergankelijkheid, die maken dat bepaalde vormen van lijden onontkoombaar zijn. Ten tweede wordt het lijden van de mens nog eens versterkt omdat de overgrote meerderheid van de mensheid niet leeft vanuit het eeuwigheidsprincipe dat in ieder mens aanwezig is en dat direct in verbinding staat met de Bron van alle leven. Dit is geen probleem dat typisch is voor onze tijd, want die moeilijkheid speelt al sinds mensenheugenis en is inherent aan het proces van vergoddelijking dat zich wil voltrekken in ieder menselijk wezen.  Om die reden zien we door alle tijden heen en in alle culturen profeten optreden die mensen bewust willen maken van hun toestand van bewustzijnsvernauwing, en hen aansporen te gaan leven vanuit hun diepste kern. Ook zien we dat er steeds weer gemeenschappen gevormd en ontwikkeld worden waarin mensen gezamenlijk optrekken om een weg van geestelijke bewustwording en vernieuwing te gaan met hulp vanuit de goddelijke dimensie van ons levensveld die de klassieke rozenkruisers in hun eerste manifest als ’de verborgen helft van de wereld’ kenschetsten.